کاوش موضوع ثبات سیاسی

دولت شکست‌خورده (به انگلیسی: failed state)، به دولتی گفته می‌شود که حاکمیت مرکزی به شدت ضعیف یا غیرموثر داشته، توانایی ادارهٔ کشور و ارائهٔ خدمات پایه را ندارد و معمولاً دچار بحران‌های امنیتی، اقتصادی و سیاسی جدی است. این اصطلاح برای اشاره به دولت‌هایی به‌کار گرفته می‌شود که در پیاده‌سازی دو وظیفهٔ پایه‌ای دولت-ملت‌ها در جهان مدرن، ناکام مانده‌اند: ناتوانی در اعمال حاکمیت سرزمینی-جغرافیایی بر قلمروی خود و ناتوانی در حفاظت از مرزهایش. توان اعمال حاکمیت دولت شکست‌خورده، ضعیف است چنان‌که آنان توان انجام وظایفِ اداری-سازمانی مورد نیاز برای کنترل مردم و منابع را نمی‌دارد و تنها قادر به ارائهٔ خدماتِ عمومی، در سطح حداقلی‌اند. در حقیقت یک دولت شکست خورده حاکمیت قانونی خود را حفظ می‌کند، اما در قدرت سیاسی، اجرای قانون، و جامعه مدنی دچار فروپاشی شده است، که منجر به وضعیتی تقریباً شبیه هرج و مرج می‌شود. ویژگی‌های مشترک یک دولت شکست‌خورده شامل دولتی است که قادر به گرفتن مالیات و ادراه جمعیت، کنترل قلمرو، پر کردن دفاتر سیاسی یا مدنی یا حفظ زیرساخت‌های خود نیست. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، فساد و جنایت گسترده، مداخله بازیگران دولتی و غیردولتی، ظهور پناهندگان و جابجایی غیرارادی جمعیت بیشتر می‌شود و افت شدید اقتصادی، و مداخله نظامی از داخل و خارج از دولت بسیار بیشتر است. معیارهایی برای توصیف سطح حکمرانی دولت‌ها ایجاد شده است. سطح دقیق کنترل دولت برای جلوگیری از تلقی شدن به عنوان یک دولت شکست‌خورده در بین سازمان‌های مختلف به‌طور قابل توجهی متفاوت است. علاوه بر این، اعلام «فروپاشی» یک دولت به‌طور کلی بحث‌برانگیز است و وقتی قاطعانه اعلام شود، ممکن است پیامدهای ژئوپلیتیک قابل توجهی داشته باشد.... بیشتر در ویکی پدیا